ေကာင္းေသာမဂၤလာ
တေန႔ေသာအခါ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔အား ဤသို႔မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ရဟန္းတို႔ နံနက္ခင္း၌ ကိုယ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္ကုန္ေသာ၊
ႏႈတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္ကုန္ေသာ၊
စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္ကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔အား ေကာင္းေသာ
နံနက္ခင္း ျဖစ္ေပ၏။

အလားတူပင္ ေန႔လယ္ခင္း၌ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို
က်င့္ကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔အား
ေကာင္းေသာေန႔ခင္း ျဖစ္ေပ၏။

ညခ်မ္းအခါ၌ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္ကုန္ေသာ
သတၱ၀ါတို႔အား ေကာင္းေသာညခ်မ္းအခါ ျဖစ္ေပ၏။

ဤသို႔ ေကာင္းေသာအက်င့္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေန႔သည္ ေကာင္းေသာနကၡတ္ႏွင့္လည္း
ယွဥ္သည္မည္၏။
ေကာင္းေသာမဂၤလာလည္း ျဖစ္ေပသည္။
ေကာင္းေသာ မိုးေသာက္လည္း မည္၏။
ေကာင္းေသာ အိပ္ရာမွ ထျခင္းလည္း မည္၏။
ေကာင္းေသာ ခဏလည္း မည္၏။
ေကာင္းေသာ မုဟုတ္ ( ခဏ-ဟူေသာ အခ်ိန္ကာလထက္ အနည္းငယ္ပိုေသာ အခ်ိန္ကာလ ) လည္း မည္၏။
ေကာင္းေသာ မဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာအခါ၀ယ္ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို
က်င့္ေလ့ရွိသူတို႔၌ ေပးလွဴျခင္းသည္လည္း ေကာင္းစြာပူေဇာ္ျခင္းမည္၏။

ေကာင္းေသာ မဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေန႔၌
ကိုယ္ျဖင့္ျပဳေသာအမႈသည္ ပြားစည္းေသာ ကာယကံမည္၏။
ႏႈတ္ျဖင့္ျပဳေသာအမႈသည္ ပြားစည္းေသာ ၀စီကံမည္၏။
စိတ္ျဖင့္ျပဳေသာအမႈသည္ ပြားစည္းေသာ မေနာကံမည္၏။
ပြားစည္းေသာ ထိုကံတို႔ကို ေဆာက္တည္သည္မည္၏။
ပြားစည္းေသာ ထိုကံတို႔ကို ျပဳျပီး၍ ပြားစည္းေသာ အက်ိဳးတို႔ကို ရကုန္၏။

အက်ိဳးကိုရေသာ ထိုသူတို႔သည္ အလံုးစံုေသာ ေဆြမ်ိဳးတို႔ႏွင့္တကြ
ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ ခ်မ္းသာကုန္၊ စည္ပင္ျပန္႔ပြားကုန္သည္ျဖစ္၍
ေရာဂါမရွိျခင္း ခ်မ္းသာျခင္းတို႔ ျဖစ္ၾကေလကုန္သတည္း။

( ပုဗၺဏွသုတ္-မဂၤလ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱရနိကာယ္ )